Rouwen; wat is er nog niet over gezegd?

Rouwen, er is al zoveel over gezegd en geschreven. Duizenden boeken, teksten, woorden passeren de revue als je jezelf in rouw verdiept.

Theorieën, opvattingen, meningen, processen; het kan bijna niet uiteenlopender zijn. En toch vindt veel van wat je leest wel verband met elkaar.

Waar voorheen theorieën werden gepromoot die aangaven of te blijk gaven dat rouw eindig is, zien we nu meer de verplaatsing naar een integratieve opvatting van rouw.

Waar processen voor rouw werden beschreven als taken en fases; zaken die je afrond om verder te gaan, zien we nu meer de beweging tussen verliesgericht en gericht op het verder leven na een verlies.

Waar rouw voorheen werd gezien als een effect op dood-gerelateerd verlies, zien we steeds meer de acceptatie van onzichtbare rouw door levend verlies. Door verlies van perspectief, door verlies van vertrouwen wordt ook gerouwd.

Ik kan me goed vinden in een integratieve visie op rouw en verlies.
Verliezen en het rouwen om verlies, het proces van het verlies integreren in het verdere leven.
Kracht en moed putten uit de combinatie van “positieve” en “negatieve” gevoelens.
De liefde die je voelde, de emoties die je ervaart en het verdriet dat je hebt laten versmelten naar een nieuwe vorm van jouw identiteit.

Rouw en verlies gaan niet over, je zal altijd leven met verlies en rouw; daar heb je geen grip op. Hoe je in eerste instantie omgaat met verlies en rouw, daar heb je ook niet altijd grip op. Maar op het moment dat er af en toe weer zonnestralen door die donkere wolken komen, weet je dat je op de “goede” weg bent. Dan weet je dat je het verlies aan het integreren bent, het verlies onderdeel laat maken van jouw nieuwe identiteit, van jouw nieuwe DNA.

Wil jij hier meer over weten, heb je behoefte aan een gesprek of aan een luisterend oor? Neem contact met op, want ik ben er voor jou. Voor jou als je die zonnestralen niet ziet doorbreken in de donkere wolken. 

Liefs, 
Suzanne 💛