Boekenplank #1 – Helpen bij verlies en verdriet – Manu Keirse
Ik geef je graag een kijkje op mijn boekenplank. Een van de manieren waarop ik mezelf (bij)school is door eindeloos veel te lezen. Verschillende schrijvers en een diversiteit van visies op rouw, verlies, verdriet passeren de revue.
Helpen bij verlies en verdriet – Manu Keirse
Het boek “Helpen bij verlies en verdriet” is een prachtige basis die iedereen vooruit kan helpen. Door de lichte schrijfwijze maar rake bewoordingen, is het een ontzettend toegankelijk boek.
Rouw raakt ons allemaal vroeg of laat. Toch blijft het een onderwerp waar we vaak omheen draaien. Hoe ga je zelf om met verlies, en hoe steun je iemand die rouwt? Het boek Helpen bij verlies en verdriet van Manu Keirse is al jaren een veelgelezen gids voor iedereen die meer wil begrijpen van rouw. Keirse, klinisch psycholoog en specialist in verliesbegeleiding, weet complexe emoties helder en menselijk te verwoorden. In dit verslag deel ik de kern van zijn boodschap, de inzichten die mij raakten en waarom dit boek waardevol kan zijn – zowel voor nabestaanden als voor hun omgeving.
Rouw is geen ziekte
Het eerste uitgangspunt van Keirse ten aanzien van rouw, is dat rouw geen ziekte is. Rouwen is het omgaan met verlies, door gezonde en evenwichtige mensen. Rouw is een proces waar iedereen doorheen gaat, meerdere keren in het leven, zowel jong als oud. Rouw is een normaal proces, een proces dat tijd, energie en aandacht en steun nodig heeft
Manu Keirse
Helpen bij verlies en verdriet
Uitgeverij Lannoo
Wat Keirse me leert
Als je aan de zijlijn van het verlies en het verdriet staat, kan dat een lastige positie zijn. Persoonlijk heb ik veel moeite met de machteloosheid, het “niks kunnen doen om het makkelijker, zachter te maken”. Maar Keirse leert me wat anders:
1. Rouw is uniek en extreem persoonlijk
Geen enkele individu rouwt op dezelfde manier. Er is geen goed of fout in het rouwen, er is ook geen enkele methode die voor iedereen werkt. Vergelijken hoe jij rouwt ten opzichte van een ander kan zelfs belemmerend werken. Door vergelijken kun je van je hart naar je hoofd gaan, waardoor je jouw eigen tempo en jouw verliest uit het oog verliest.
2. Er zijn is belangrijker dan woorden
“Ik weet niet wat ik moet zeggen” en woorden schieten letterlijk te kort. Het is niet erg, het is wat het is. Er ZIJN voor jouw dierbare die rouwt, is bijzonder waardevol. Een arm om iemand heen, een warme hand op een schouder of rug; het kan zo veel meer steun geven dan welk advies ook. Ten slotte, welk advies kun je iemand geven in een uniek en persoonlijk proces als rouwen?
3. Rituelen geven betekenis
Door het inzetten van kleine ritueeltjes – het aansteken van een kaars, het oplaten van een ballon, het schrijven van een verjaardagskaart of online post – krijg je houvast op de situatie, je krijgt grip op het verlies en hoe je ermee omgaat. Door het inzetten van rituelen wordt de overledene herdacht, de naam genoemd en de liefde en het gemis ervaren.
4. Je hoeft niks op te lossen
Als je aan de zijlijn van verlies staat, wil je het graag beter maken. Verdriet, pijn en gemis “moeten opgelost worden”. Maar dat hoeft dus niet, beter nog, het kan ook niet. Je kunt verdriet niet oplossen, je kunt het niet “loslaten”. Door boodschappen als “je moet het loslaten” geef je geen erkenning aan het gemis, je geeft juist een ontkennende dimensie mee. Verdriet en verlies mogen hun plek innemen in het leven van jouw dierbare, het mag er zijn en dat hoef je aan de zijlijn echt niet op te lossen; beter nog, je kunt het niet oplossen.
Praktisch en toepasbaar
Theorie en verhalen uit de praktijk – en dus het leven – worden afgewisseld waardoor de theorie zachtjes binnen sijpelt in jouw systeem. De theorie en de handvaten die Manu in dit boek deelt, worden ondersteund door de verhalen, waardoor elke situatie herkenbaar wordt en waardoor je als lezer en dus ook als “buitenstaander” geholpen wordt in het helpen.
In dit boek behandelt Manu Keirse thema’s als rouwarbeid en de rouwtaken. Evenals diverse soorten rouw; de verschillen tussen mannen en vrouw, rouw bij kinderen, verlies binnen (volwassen) gezinnen bij het overlijden van broers, zussen of ouders. Uiteraard kaart de schrijver ook het verlies van jonge kinderen aan, tijdens een zwangerschap of het verlies van kinderen door wiegendood of ziekte. Hoe kun je een dierbare ondersteunen wanneer er sprake is van suïcide, geweld of onrecht?
Ik heb de vijftiende druk(!) van dit boek in mijn boekenkast staan, heb het al meerdere keren gelezen en toch lees ik telkens iets of iets wat me op een nieuwe manier weet te raken.
👉 Heb jij dit boek gelezen? Ik ben benieuwd welke passages jou raakten. Deel het gerust in de reacties.
👉 Zit je zelf midden in verlies en zoek je steun of richting? Neem contact met me op – ik luister en denk graag met je mee.
Liefs,
Suzanne
Wil je naar aanleiding van deze blog meer weten? Neem dan even contact met me op!